Verslag: Han Marsman

Foto’s: Rudie Boone

Donderdag 20 september bracht Hans Kraay jr. als eerste spreker in het seizoen 2018/2019 een bezoek aan de DSV. Met veel verhalen vol humor en oneliners wist hij meer dan een uur de aanwezige leden en hun gasten te vermaken. Hij werd bij de les gehouden door Jeffrey Kleine Koerkamp, die als side-kick hem vragen stelde, uitdaagde en -waar nodig- in het gareel hielp.

De uitnodiging om bij de DSV een avond te vullen werd Hans gegeven door Derya Serik, die bij de kampioenswedstrijd in de tweede divisie Katwijk – Kozakkenboys als vierde man mocht acteren (en door de blessure van scheidsrechter Cairo de laatste 20 minuten moest invallen). Hans was daar als anchorman van Fox Sport (de omroep die regelmatig op zaterdagmiddag wedstrijden uit de tweede divisie uitzendt).

Hans betitelt zichzelf als ‘de aller makkelijkste trainer alle tijden’. Grote woorden voor iemand die als voetballer bekend stond als verzamelaar van gele en rode kaarten. Hij heeft het record van de allersnelste gele kaart als invaller bij Dordrecht – Feijenoord. Hans was 2,5 seconde amper in het veld. Verbaal sterk was hij voor veel scheidsrechters een lastige voetballer. Hij probeerde zo uit of de leidsman te beïnvloeden was of zich niet door hem van de wijs liet brengen. Af en toe was er een scheidsrechter met wie hij een bijzondere band had. Zo zei Ignace van Swieten eens tegen hem: “Je hebt zoveel kaarten gekregen. Vandaag krijg je er van mij geen!”. Hans greep de kans om er vol in te gaan met beide handen aan en Ignace hield zich aan zijn belofte, Toen Hans na een half uur een zware overtreding maakte (geelwaardig) riep van Swieten dat dit in een andere wedstrijd zeker een persoonlijke straf had opgeleverd. Maar ja, beloofd is beloofd. Uit respect voor deze meevoelende scheidsrechter heeft Hans zich in het verloop van deze wedstrijd ingehouden.

Hans maakte bij dit verhaal ook een kanttekening. Ignace van Swieten was één van de eerste scheidsrechters die uit de kast kwam en zijn seksuele voorkeur voor mannen niet ontkende. Waarom doen scheidsrechters dit wel en laten de profvoetballers de deur van de kast dicht? Terwijl ook onder hen de verschillende uitingsvormen van seksuele geaardheid aanwezig moeten zijn!

Toen Hans voor 24 wedstrijden geschorst werd (o.m. voor het aanraken van een scheidsrechter) vond hij emplooi bij Brighton in Engeland. Voor hem was het een paradijs. Aan elke kaart werd een aantal punten gehangen en pas bij 21 punten volgde een wedstrijd schorsing.

Na een kleine 20 jaar voetbal was zijn lijf op (knieën versleten). Op dat moment trok de voorzitter van vv Ophemert (het Betuwse dorp waar Hans nog steeds woont) aan de bel. Zij hadden een trainer nodig, een motivator voor de spelers. Hans had er niet zoveel zin in. Hij wilde rust. Maar de voorzitter bleef komen, soms zelfs drie keer op een dag. En uiteindelijk vloog Kraay erin. Hij werd teamleider, motiveerde spelers, verzorgde trainingen, leidde wedstrijdbesprekingen en coachte op het veld. Grote successen behaalde hij met Lienden (ook al uit de Betuwe), dat hij naar de top van het amateurvoetbal bracht.

Hij heeft in deze rol ook respect voor de scheidsrechter gekregen. “Ik zie hem nog komen. Die man in zijn kleine auto, met de sporttas in de hand. Moederziel alleen, niemand die hem ontvangt. Ik heb hem een kop koffie aangeboden en gezelschap gehouden tot het bestuur er was.” Kraay noemt verder dat hij in veel bestuurskamers ziet hoe geprobeerd wordt de scheidsrechter in te palmen, positief te stemmen. “En dan zijn er ook nog twee puntenpakkers, die hem moet assisteren. Het zijn vaak tegenwerkers! En na de wedstrijd ga je weer alleen naar huis!” Toen hij zich dit realiseerde veranderde zijn kijk op de man/vrouw in het zwart. Daarom durfde hij de uitdaging om deze avond in het hol van de leeuw te verzorgen ook aan.

Voor hem moet een scheidsrechters rust brengen, rust uitstralen. Hij geeft als voorbeeld ons lid Wim Bronsvoort. “Als Wim de wedstrijd leidt, weet je dat er geen gekke dingen gebeuren, dan is er rust op het veld. Iedereen weet zijn plek en dan kan er gevoetbald worden. En bij Derya is het zijn uitstraling, zijn mimiek. Ook dat roept ontzag en respect op”

Rond 22.30 uur rondde Gé Duchatteau (die voorzitter Ron Sotthewes verving) de avond af. Hij bedankte Hans onder meer met bloemen en DSV-wijn voor het thuisfront. Toen was het tijd voor de selfies. Vooral de jongere DSVers wilden graag met Hans op de foto.