Muziek, fluit en swingen: de Afrika-Cup

Veel te warm weer om te voetballen, publiek toegestaan en arbitrage die er helemaal niets van bakt… Kortom: welkom bij de Afrika Cup! 

Tunesië-Mali stond op het programma en het werd een even historische als hysterische wedstrijd. In de tweede helft gebeurde op arbitragegebied namelijk meer dan bij ons in de eredivisie in een maand:

  • In de 48e minuut kreeg Mali een strafschop. De Tunesische verdediger kon er weinig aan doen, maar deze kun je geven. Even later lijkt de arbiter te fluiten voor buitenspel, maar hij geeft uiteindelijk Tunesië net buiten de zestien een vrije trap.
  • In 72e minuut wisselt Mali (1-0 voor) dubbel … een schoolvoorbeeld van tijdrekken.
  • Een minuut later krijgt Tunesië na lang nadenken van de VAR (jawel, daar is-ie weer) ook een penalty wegens hands, maar die wordt geweldig gestopt door de keeper. Deze stond achter de doellijn voordat de penalty genomen werd, maar de VAR mag alleen ingrijpen als er op het moment van schieten een fout wordt gemaakt. Dit kostte allemaal zoveel inspanning dat er een uitgebreide drinkpauze werd ingelast. Vanaf 73.07 tot en met 80.58 is er precies 30 seconden gevoetbald dus ruim 7 minuten niet.
  • In de 85e minuut floot de scheidsrechter. Da’s op zich geen bijzonderheid, maar in dit geval wel: hij floot namelijk voor het einde van de wedstrijd! Niet omdat de spelers hierom vroegen (zoals uw columnist vorig jaar gebeurde), maar kennelijk om andere nog onbekende reden. Misschien beschikte hij niet over zo’n goed Zwitsers uurwerk als Sepp Blätter. Oh nee, toch niet, want good old Sepp kon nog niet eens 1 minuut stilte in acht nemen…

In feite floot de beste man 15 minuten te vroeg af, omdat hij minimaal 10 minuten blessuretijd had moeten bijtellen. Misschien werkt hij bij de belastingdienst; daar gaat ook wel eens iets mis met bijtellingen. Desalniettemin werd de wedstrijd hervat. Zie hier de beelden.

Even was de scheidsrechter helemaal de weg kwijt, want in de 86e minuut gaf hij een onterechte rode kaart. De VAR wees hem hier terecht op, maar hij trok er zich niets van aan en handhaafde zijn sanctie.

Je mag dan toch verwachten dat assistenten of een vierde man hem goed informeren, maar niets van dat alles: na 89 minuten floot de scheidsrechter weer af voor einde wedstrijd en toen waren de rapen pas echt gaar. Noch zijn team, noch de organisatie kreeg hem zover de minimaal resterende tien minuten blessuretijd nog uit te laten spelen.

De commotie was zo groot dat er meer mensen op het veld stonden dan dat er op de tribune zaten, waarvan ik me afvraag: wat is nou veiliger in deze tijd? Tijdens de persconferentie viel de organisatie toch ineens binnen: de resterende minuten moesten alsnog uitgespeeld worden! Mali wilde nog wel, maar Tunesië zag het niet meer zitten en ze lieten zich niet meer zien, dus helaas geen historische derde hervatting van de tweede helft.

Als we naar de spelregels kijken, kan dit technisch gezien ook niet: alleen als de scheidsrechter na het affluiten nog op het veld staat, kan hij besluiten nog verder te gaan en dat was hier niet meer het geval, want dit was ver na afloop. Bij nader onderzoek is er meer waar wij met ons Boerenverstand niet bij kunnen: de leidsman van dienst was Janny Sikazwe, een goede bekende van de CAF, de ‘Afrikaanse UEFA’.  Zij hadden hem in 2018 al eens geschorst voor corruptie. In deze wedstrijd kan daar geen sprake van zijn geweest, want als je al manipuleert, dan doe je er verstandig aan dat niet zo opzichtig te doen. Maar: hierover wil Boerenverstand eigenlijk geen uitspraken doen, want hier hebben wij geen ervaring in, maar uiteraard wel een mening over!

Was dit dan alles wat er verkeerd ging bij de eerste wedstrijden van de Afrika-Cup? Nou nee, niet helemaal. Bij de wedstrijd Gambia-Mauritanië liep het ook niet helemaal gesmeerd. Tot drie keer toe werd het verkeerde volkslied ingestart toen de Mauritaniërs klaar stonden om uit volle borst mee te zingen. Toen dat niet lukte, besloot de organisatie om de spelers maar á capella te laten zingen. Dat voelt toch een beetje als het tot drie keer toe overnemen van een strafschop, waarbij je het de vierde keer zonder bal mag doen. Kortom: hier zat (letterlijk en figuurlijk) geen muziek in en wie wel eens in Afrika geweest is, weet het: zonder muziek is er geen bal aan! Ook hiervan hebben we de beelden paraat natuurlijk:

 

Het advies dat wij zouden willen geven aan de collega’s van de Confédération Africaine de Football: haal de scheidsrechter Sikazwe van al zijn wedstrijden af en laat hem de volksliederen voorafgaand aan de wedstrijden zingen; misschien dat daar meer muziek in zit en Afrika weer gaat swingen!

We kijken nu al reikhalzend uit naar het vervolg van de altijd interessante Afrikacup!