Canada, Mexico, Iran, Japan, Oezbekistan, Jordanië en Nieuw Zeeland staan op de voorkant van een papiertje en Haïti, Afghanistan, Jemen, Iran en Libië staan op de achterkant. Landen als Indonesië en Suriname kunnen nog op beide kanten bijgevoegd worden.
Vroeger zouden dit soort lijstjes voor een aardrijkskundeleraar kunnen zijn en als arme leerling zonder internet moest je dan met een stok het betreffende land op de kaart aanwijzen. Bij Vakantieman Frits Bom (“Gezellig hè?”) wezen de kandidaten met droge ogen op een blauw stuk kaart… een zee of oceaan.
Tegenwoordig zijn dit landen die zich òf al gekwalificeerd hebben voor het WK òf op de lijst van Trump staan: inwoners van die landen komen Amerika niet meer in. Iran staat op beide lijstjes en het wordt interessant of de Iraanse voetballers wel kunnen deelnemen.
“Jordanië staat ten onrechte bij de WK-deelnemers,” horen wij U denken, want daar zijn ze alleen maar goed in kameel rijden. Toch doen ze mee en dat komt, doordat de FIFA een ongekende herverdeling van deelnemers per continent heeft doorgevoerd. Ondanks 48 deelnemende landen heeft Europa nu minder plekken.
Tijdens de eerste weken van het WK kunnen we gerust op vakantie, want dan wordt er geen wedstrijd gespeeld tussen gelijkwaardige tegenstanders, tenzij Suriname tegen Indonesië zou moeten spelen.
Uit ons onderzoek blijkt dat de FIFA dit doet, omdat er weer bestuursverkiezingen aankomen en dan heeft ieder land een stem en dan win je niet met alleen de stemmen van de grootste voetballanden. Alsof bij onze Tweede Kamerverkiezingen de stemmen van Bathmen net zo zwaar zouden tellen als die van Amsterdam, wat voor het besturen van het land overigens heel goed zou zijn.
Een WK met 48 deelnemers midden in de zomer met niet serieus te nemen tegenstanders; de Italianen begrijpen het: Noorwegen Italië 3-0.
