De wedstrijd van Go Ahead Eagles tegen Aston Villa leek in het begin alles te hebben wat er in de film The Perfect Storm gebeurde: alles ging mis wat er mis kon gaan.
Eerst was er al een stormdreiging, daarna regende het pijpenstelen, nog voordat er 200 seconden was gevoetbald stond het 0-1 en tot overmaat van ramp vielen Nauber en Breum ook nog uit met ernstige blessures.
Wie op dat moment had voorspeld dat Go Ahead met 2-1 zou winnen, werd compleet voor gek verklaard en toch won Kowet, een handje geholpen door een gemiste penalty en een scheidsrechter die snel naar binnen wilde en maar drie minuten blessuretijd bijtelde. Het had iets weg van de astronauten van de Apollo 13 die door moed, grote inzet en improvisatie levend op aarde terugkwamen, terwijl iedereen ze al opgegeven had.
Het gejuich wat na afloop te horen was had iets weg van de uitbarsting van de Krakatau in 1883 wat 4.800 kilometer ver te horen was. Volgens alle experts hadden de Eagles niets in Europa te zoeken; het was jammer voor het Nederlands voetbal, want ze zouden geen punt halen.
Dit hebben ze mooi gelogenstraft en wie weet halen ze ergens nog wat punten en kunnen ze zelfs de play-off fase halen. In de Volkskrant verwoordde Willem Wiggers dit heel mooi: “Mis Schriftgeleerden, voetbal gaat om hart, om gevoel”.
Door de blessures en inzet zullen ze zondag ongetwijfeld van Excelsior verliezen en in de onderste regionen van de eredivisie belanden. Maar wat maakt dat uit na zo’n historische avond die de supporters nooit zullen vergeten? Wat er ook gebeurt, dit seizoen kan niet meer stuk.
The Perfect Storm veranderde in een sprookje dat de supporters nooit zullen vergeten. Of misschien gaat de storm wel helemaal niet liggen dit seizoen…
