De Champions League-wedstrijd tussen de Ajax dames en die van Arsenal zal de geschiedenis ingaan als de wedstrijd van de te kleine doelen. Trainer Eidevall van Arsenal zag nog net op tijd dat de doelen op De Toekomst 10 centimeter te klein zijn. “Hoe kan dit bij zo’n grote club als Ajax?” vroeg de coach zich verbijsterd af. Het eens zo grote Ajax liever gezegd, want onder het leiden/lijden van coach Schreuder schrijven de Amsterdammers deze week sowieso geschiedenis. We vragen ons af, net als zo’n beetje de rest van voetbalminnend Nederland, wat het doel was van de sympathieke oefenmeester.
Wij van Boerenverstand doken de geschiedenis in en constateerden dat sommige doelen wel de middelen heilige, maar dat het doel zelf ook vaak doelwit was van gekkigheid of opwinding.
In 1950 verloor Brazilië de WK-finale van Uruguay en keeper Barbosa kreeg de schuld. Jarenlang kreeg hij dat te horen met als absoluut dieptepunt 1963, toen de palen van het doel wat hij in 1950 (niet) verdedigde in brand werden gestoken en bij hem thuis als brandhout werden achtergelaten. Daar zou deze doelman nu blij mee zijn met de huidige energieprijzen, maar dat was toen anders.
Er zijn ook genoeg spelers die het doel missen: onlangs werd in Nigeria nog een strafschop genomen met onverwachte uitkomst. De bal ging niet eens richting doel, maar werd vol Afrikaanse passie, over de lijn geschoten, de zijlijn welteverstaan; een kunst op zich. De video gaat inmiddels als ‘African Art’ de wereld over.
Iets dichter bij huis is het onze regering die momenteel zelfs geen enkel doel haalt; het lijkt er sterk op dat zij doelloos bezig is. Misschien is het te overwegen Rutte en Schreuder aan jobrotation te laten doen; heel veel slechter kan onder de huidige omstandigheden niet gaan, zou je denken. Toch is er een parallel te trekken: zowel Nederland als Ajax willen graag veilig de winter door… ondanks Corona en ondanks Napoli.
Even terug naar de doelen: Tegenwoordig zijn doelpalen rond (en niet meer vierkant zoals vroeger). Dat is ontstaan door de opmerkelijke redenatie dat een bal alle kanten op kan als die van een ronde paal terugkomt. Wij van Boerenverstand kunnen vierkant achter dit besluit staan, vooral omdat dit de blessurekansen bij keepers vermindert. Desondanks moest Jasper Cillessen in juni een interland afzeggen na een botsing met de doelpaal. Moet je nagaan hoe dat jaren geleden gegaan zou zijn. Als oplossing koos hij ervoor dat hij maar iets verder van zijn doel af verdedigt, maar hoe dat ging, zagen we afgelopen weekend. Hij had het geluk van scheidsrechter Gözübüyük aan zijn zijde, anders was het zesde gelijkspel van NEC omgezet in een nederlaag. De talentvolle international was na afloop niet bereikbaar voor commentaar; nou, dan weet je genoeg. Het is een afgezaagde variant van “Ik heb er geen actieve herinnering aan”.
Spelers van NEC hebben sowieso iets met zagen en doelpalen, want bij de bekerwedstrijd tegen Ajax in 1971 wilde Cas Janssen voor de wedstrijd even lekker leunen tegen de doelpaal. Tot grote hilariteit van het publiek viel hij samen met het doel om: de palen waren (half) doorgezaagd. Opmerkelijk was dat de arbitrage onder leiding van scheidsrechter Brouwer de doelen van te voren had gecontroleerd, maar niets opvallends had geconstateerd; zij stonden dus behoorlijk voor paal, kan je wel ‘vaststellen’.
In 2010 werden de doelpalen bij SV Millingen doorgezaagd. Volgens de thuisclub was dit gedaan door supporters van tegenstander St Jan die liever naar NEC–Vitesse wilden kijken. Jaren eerder, in 1981 om precies te zijn, was het bij FC Utrecht–PSV duidelijker wie de daders waren van de afgebroken doelen. Supporters vierden namelijk de laatste wedstrijd in de oude Galgenwaard door de doelen af te breken. Op zich best een ludieke actie van het altijd roerige Utreg-publiek.
Over de landsgrenzen werd in maart jl. de wedstrijd tussen Everton en Newcastle stilgelegd, omdat een supporter zich aan de doelpaal had vastgebonden. Die stond voor paal, maar dan letterlijk. Nadat hij verwijderd is (de supporter, wel te verstaan), is kon de wedstrijd verder gaan.
Internationaal is de match tussen Real Madrid en Borussia Dortmund de geschiedenisboeken ingegaan. Weliswaar ongeveer anderhalf uur later, maar toch.
In 1998 floot Hagenees Mario van der Ende zijn meest memorabele CL-wedstrijd. U kunt het zich vast nog herinneren: doordat supporters aan de hekken hingen (die met een spanlijn verankerd waren aan de achterzijde van het doel), werd de goal omver getrokken. Dat had zo maar anders kunnen aflopen, zo las u in onze vorige column.
Er moest een vervangend doel voor van het nabijgelegen trainingsveld gehaald worden, dat onder luid gejuich Bernabeu werd binnengedragen. De wedstrijd eindigde in 2-0 voor de Spanjaarden, maar dat is ook niet zo vreemd; zij hadden immers voor de wedstrijd al het doel gevonden en de Duitsers niet. Dat de wedstrijd gespeeld werd op 1 april, zal u ook niet verbazen. Of, zoals Johan Cruyff placht te zeggen: “Da’s logisch!”
Tot slot: Onze topper Danny Makkelie is een uitzondering op al deze situaties: hij controleert zijn doelen volledig en haalt met zekerheid ‘zijn’ grote doel: het WK. Met nog een paar maanden voor de boeg hopen we natuurlijk dat ook Oranje dat grote doel behaalt, want heel Nederland is wel toe aan een beetje vrolijkheid. Nu maar hopen dat ook een Rutte of Schreuder dat snel begrijpt…